دهکده‌ عجیب‌ و‌ غریب ناگورو در ژاپن، محل زندگی عروسک‌هایی جالبی است که برای گرامیداشت یاد ساکنان قدیمی ساخته شده‌اند.

روستای ناگورو (Nagoro) واقع در دره دورافتاده ایا (Iya) در جنوب ژاپن، با نگاه اول شبیه به سایر روستاهای کنار رودخانه و بی‌سر‌و‌صدا به نظر می‌رسد. با یک رانندگی پرپیچ‌و‌خم در این شهر کوچک ظاهرا می‌توان ساکنان قدیمی را دید که در باغ‌های خود در حال استراحت و خانواده‌ها نیز صبورانه در ایستگاه اتوبوس منتظر هستند. همه‌چیز کاملا عادی است تا زمانی که متوجه می‌شوید بیشتر این افراد در واقع انسان نیستند. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با دره عروسک ها در ژاپن آشنا شوید.

دره عروسک ها در ژاپن

این عروسک‌ها به‌اندازه انسان واقعی هستند و جمعیتشان با غلبه به ساکنان واقعی شهر، به نسبت ۱۰ به یک است. این عجیب‌الخلقه‌های پرشده از پنبه، زاییده افکار سوکیمی آیانو (Tsukimi Ayano)، یک فرد علاقه‌مند به صنایع‌دستی است که در سال ۲۰۰۲ پس از گذراندن بیشتر زندگی‌اش در اوساکا به این دهکده بازگشت.

عروسک‌هایی که به‌عنوان موجودات ترسناک برای بازداشتن پرندگان از دزدیدن دانه‌های زمین خانوادگی پدر آیانو خلق شده بودند، به‌تدریج شکل یک پروژه خلاقانه مداوم و یادگاری‌ را به خود گرفت. امروز، صدها عروسک در دهکده وجود دارند و بازدیدکنندگان بین‌المللی متوجه حضور آن‌ها شده‌اند.

یادگارهای ساکنان قدیمی

دسترسی به ناگورو به‌عنوان دهکده‌ای دورافتاده در جزیره ژاپنی کم‌تردد شیکوکو مشکل است. اتوبوس‌ها کم هستند و نزدیک‌ترین ایستگاه قطار تا این دهکده حدود یک ساعت فاصله دارد؛ اما این امر جلوی ۳۰۰۰ گردشگری را که سالانه به بازدید از اینجا می‌آیند، نگرفته است. برخی از این افراد حتی هر سال برای دیدن ناگورو به این دهکده زیبا برمی‌گردند.

به‌طور قطع همانند دیگر دهکده‌های ژاپنی که جمعیتشان رو به پیرشدن می‌رود، وضعیت ناگورو نیز تغییر کرده است. در سال‌های کودکی آیانو، بیش از ۳۰۰ نفر، از جمله خانواده‌ها با بچه‌های کوچک در ناگورو زندگی می‌کردند.

امروزه تنها ۲۷ نفر در ناگورو ساکن هستند و جوان‌ترین آن‌ها نیز بالای ۵۰ سال سن دارد. از زمان بازگشت آیانو به ناگورو در سال ۲۰۰۲، بسیاری از ساکنان پیر درگذشته‌اند و در همین حال، افراد جوان‌تر برای فرصت‌های بهتر اقتصادی، به شهرهای بزرگ‌تر و شهرهای پرجمعیت‌تر ژاپن نقل مکان کرده‌اند.

ایده دره عروسک‌ها

برای همین، این ایده در ذهن آیانو به وجود آمد تا از ساکنان سابق دهکده، تمثال‌هایی بسازد و یاد آن‌ها را گرامی بدارد و در عین حال به دهکده‌ در حال ناپدیدشدن، روحیه مضاعفی تزریق کند. کمی بعد از ساخت اولین مترسک‌های کاربردی برای استفاده در زمین‌های کشاورزی در سال ۲۰۰۳، او عروسکی را به‌شکل یکی از همسایگان اخیرش که عادت داشت هر روز با وی حرف بزند، خلق کرد تا بتواند به یاد روزهای قدیمی با او صحبت کند.

با مردن ساکنان دهکده یا نقل مکان‌ آن‌ها، آیانو مترسک‌های بیشتری به‌شکل همسایه‌هایش و به یادبود حضورشان ساخت.