شکار و بریدن سر انسان‌ها، عملی است که توسط قبایل متعدد در سراسر جهان در انجام می‌شده اما تنها در یک نقطه از جهان با سر کوچک شده انسان روبرو می‌شوید.

کوچک کردن سر انسان‌ها تنها مختص به سرخپوستان جیوارو اکوادور و پرو بود. با ما در مجله دلتا همراه باشید تا با قضیه سرهای کوچک شده انسان ها آشنا شوید.

قضیه سرهای کوچک شده انسان ها

در قبیله جیوارو یکی از قبایل جنگل‌های آمازون، زمانی که جنگجویی در نبردی پیروز می‌شد، سر دشمن خود را به وسیله یک شی تیز از قسمت پایین گردن در جایی که استخوان V شکل جناغ سینه قرار گرفته می‌برید. سپس یک رشته مو یا ساقه و ریشه درختانی همچون درخت انگور را از میان دهان جمجمه عبور می‌دادند و به اصطلاح دهان دشمن خود را می‌دوختند. با این رشته موها به راحتی می‌توانستند سر دشمن را با خود حمل کنند. زمانی که جنگجو به خانه خود باز می‌گشت به سراغ جمجمه رفته و از قسمت پشت گردن آن را می‌برید. هر آن‌چه که درون جمجمه قرار داشت بیرون می‌کشید و دور می‌انداخت.

سپس برای اینکه سر انسان را کوچک کنند، آن را درون دیگ بزرگی می‌انداختند. درون دیگ، از قبل آب را به جوش آورده بودند. سر دشمن را به مدت یک ساعت و نیم تا دو ساعت می‌جوشاندند. زمانی که سر کوچک شده انسان را از درون دیگ آب جوش بیرون می‌آوردند، این سر به اندازه دو سوم اندازه اصلی خود تبدیل شده و یک بافت لاستیکی مانند پیدا می‌کرد.

اولین انسان‌های سفیدپوستی که با قبیله جیوارو ملاقات داشتند، دو ایرانی به نام های عبدالله و عیسی امیدوار بودند. این دو جهانگرد ایرانی پس از ملاقات با این قبیله، توسط یک پاکت نمک توانستند یکی از این سرها را دریافت کنند. هم اکنون اگر به موزه برادران امیدوار در مجموعه سعدآباد بروید می‌توانید سر کوچک شده انسان را مشاهده کنید.