کدام محله‌های استانبول برای توریست‌ها خطر دارد؟

لازم نیست حتما به استانبول رفته باشید تا بشنوید که برخی محله‌های آن، مانند هر جای دیگری در دنیا،ممکن است خطرناک باشد. در این مقاله شما را با برخی محله‌های خطرناک استانبول آشنا خواهیم کرد. با بخش گردشگری مجله دلتا همراه باشید.

استانبول زیبا آنقدر دیدنی‌های زیادی دارد که اگر بارها به آن سفر کرده باشید باز هم در سفر بعدی، برای شما تازگی دارد و مکان‌های جدیدی را به شما پیشنهاد می‌دهد. نقطه به نقطه این شهر زیبا پر از آثار دیدنی و جاذبه‌های زیباست. در کنار تمام این زیبایی‌ها هر شهر و یا کشوری محله هایی دارد که ممکن است برای توریست‌ها ناامن باشد و برای رفتن به بعضی مناطق گردشگران باید احتیاط کنند. به خصوص برخی از محله‌های این شهر مکان‌های نسبتا خطرناکی برای شبگردی گردشگران و حتی مردمان این شهر به شمار می‌آیند.

محله آکسارای

آکسارای نام یکی از همین محله‌هاست که در واقع پاتوق خلافکاران و قاچاقچیان ترکیه است، روز و شب فرقی ندارد؛گردشگران باید از رفتن به این محله تا حد امکان اجتناب کنند؛ بد نیست بدانید که یکی از عمده‌ترین فعالیت‌های خلافی که در این محله انجام می‌شود، قاچاق است.

محله کمال پاشا

شاید با خود تصور کنید که محله کمال پاشا یکی از محله‌های نامی و معروف شهر استانبول است و از محله‌های خطرناک ترکیه به شمار نمی‌آید؛ اما باید بدانید که سوابق گردشگری توریست‌ها در این خیابان حاکی از تنش‌زا بودن این محله در استانبول است. بنابراین تا حد امکان از شبگردی در محله کمال پاشا اجتناب کنید.

دولاب دره

از جمله دیگر محله‌های خطرناک این شهر که به گردشگران توصیه می‌شود به آنجا نروند، می‌توان به دولاب دره اشاره کرد. حاشیه‌نشینان ترکیه در این محله زندگی می‌کنند و میزان ناهنجاری‌های ثبت شده در این محله آمار نگران کننده‌ای را نشان می‌دهد.

خیابان غزی

خیابان غزی نام یکی دیگر از محله‌های خطرناک ترکیه است که با وجود استقرار پلیس، همواره به توریست‌ها توصیه می‌شود تا به این محله، تا حد امکان، وارد نشوند.

در آخر باید گفت به رغم مهمان‌نواز بودن مردم ترکیه، در صورتی که به شبگردی در محله‌های خلوت و غیر توریستی استانبول علاقه دارید، ترجیحا به محله‌های پر تردد، شلوغ و توریستی مراجعه نمایید تا بتوانید فارغ از هر گونه نگرانی و استرس در شهر زیبای استانبول به گشت و گذار بپردازید.

بیشتر بدانید: برای آشنایی بیشتر با مطالب گردشگری “جزایر آدالار استانبول” را مطالعه کنید.

دریاچه عروس رودبار

در این مطلب، شما را با دریاچه حلیمه جان (دریاچه عروس) آشنا خواهیم کرد. با بخش گردشگری مجله دلتا همراه باشید.

دریاچه حلیمه جان که به دریاچه عروس گیلان هم معروف هست، با اینکه مدت‌ها ناشناخته بوده، اما این روزها به یکی از جاذبه‌های گردشگری گیلان تبدیل شده و مردم از سراسر ایران در قالب تورهای طبیعت گردی و ایرانگردی برای تماشای آن راهی روستای حلیمه جان در نزدیکی شهرستان رودبار گیلان می‌شوند.

از زیبایی دریاچه زیاد گفته شده اما جالب ترینش این است که اول صبح‌‎ها، جلبک‌های سبز، سطح دریاچه را می‌پوشانند و آب که سبز رنگ است، باد که می‌وزد، کم کم جلبک‌ها کنار می‌روند و رنگ آبی دریاچه جلوه‌گری می‌کند؛ شاید هم به همین علت است که اسم دریاچه را عروس گذاشتند.

دریاچه حلیمه جان کجاست؟

دریاچه عروس در روستایی به نام حلیمه جان واقع شده است. این روستا از توابع بخش رحمت آباد و بلوکات شهرستان رودبار است و از نظر طبیعتی زیبا، معروف شده است و یکی از مکان‌هایی که مردم را سمت خود جذب می‌کند وجود دریاچه‌ای در این روستا است که به عروس معروف است. این دریاچه به دلیل طبیعت بکر اطراف آن، دارای زیبایی‌های خاصی است.

این روستا به دلیل قرار گیری در ارتفاعات، در تابستان نیز هوایی خنک دارد.

بهترین زمان برای سفر به این روستا تابستان و بهار است.  فصل‌های زمستان و پاییز نیز برای مشاهده زیبایی‌های وصف ناپذیر طبیعت این روستا، زمان بسیار مناسبی‌ست، اما امکان کمپ زدن در اطراف این دریاچه به علت گل آلود بودن مسیر‌های اطراف آن وجود ندارد.

از چه مسیری به دریاچه برویم؟

بهترین راه دسترسی به روستای حلیمه جان، آزاده راه تهران–قزوین است. آزاده راه را به سمت منجیل و رودبار طی می‌کنید تا به تونکابن (منظور شهر تنکابن در مازندران نیست) برسید و بعد از آن تابلوی روستای حلیمه جان را خواهید دید و وارد خروجی روستای حلمیه جان شوید.

دیدنی‌های دریاچه حلیمه جان چیست؟

مجتمع تفریحی رفاهی برای معرفی در اطراف دریاچه وجود ندارد و همین بکر بودنش، باعث جذابیت بیشتر این دریاچه شده است. در واقع طبیعت منطقه و زیبایی دریاچه، برای طبیعت گردها و عاشقان عکاسی، بزرگترین ویژگی‌ست. اگر عاشق کمپینگ هستید، حتما باید سری به این دریاچه بزنید.

طبیعت بکر منطقه و مناظر خیره کننده ای که دریاچه خلق کرده است، بستر مناسبی برای آرامش و لذت بیشتر شما را در سفر به این روستای قدیمی فراهم می کند.

بیشتر بدانید: برای آشنایی بیشتر با مطالب گردشگری “دریاچه‌ توت فرنگی” را مطالعه کنید.

کوه دلفان لرستان

مهراب ‌کوه دلفان ، کوهی با ارتفاع ۲۴۰۰ متر در ۵۴ کیلومتری شهر نورآباد مرکز شهرستان دلفان در استان لرستان واقع شده ‌است. مهراب کوه با وجود غارهای تنگ قلا، داله لان، غار باغ سیری جان و ده‌ها غار کوچک و بزرگ دیگر از ایران باستان جایگاهی برای اختفای گنجینه سلاطین و محلی برای دامداران رهگذری بوده و همواره حافظ جان و مال مردم دره مهرگان بوده ‌است. با بخش گردشگری مجله دلتا همراه باشید.

مهراب‌ کوه افسانه‌ای در فاصله ۳۰ کیلومتری روستای شهرک امام قرار دارد و یکی از خطرناک‌ترین رشته کوه‌های ایران است؛ به دلیل داشتن حیوانات بسیار خطرناک و قله‌های مرتفع و نوک تیز و دره های v شکل که جان انسان‌های زیادی را گرفته و خوراک حیوانات وحشی شده‌اند. این کوه افسانه‌ای می‌تواند مقصد گردشگران باشد. در گذشته این کوه را طلسم شده بشمار می آوردند؛ به این دلیل که بیش از ۷۰ دره و تنگه شبیه به هم دارد.

این کوه زیبا که از جاذبه‌های گردشگری نورآباد است، از دو نیمه مهراب کوچک و مهراب بزرگ شکل گرفته که هر کدام پوشیده از درختان کهنسال سبز قبایی چون گردو، سماق، زالزالک، آلو، انگور، انجیر، سیب و گلابی وحشی باغ سیری جان و… است.

مهراب کوه علاوه ‌بر انواع درختان وحشی، آبشارها و جویبارهای چشم‌نواز، غارهای شگفت‌انگیز بسیاری هم درون خود جای داده ‌است. این غارها محل زندگی انسان‌های دوران باستان و همچنین محل اختفای گنجینه پادشاهان بودند. غارهایی که هر کدام نام‌هایی دارند؛ نام‌هایی که بومیان آن مناطق بر آن‌ها نهاده‌اند: غار باغ سیره جان، تنگ قلا، داله لان و … .

همچنین آبشار داله لان که بلندترین آبشار دلفان محسوب می‌شود نیز در دامنه کوه مهراب قرار دارد. این آبشار که در زبان این دیار به آن داله لانه (به معنی آشیانه عقاب‌ها) می‌گویند، با ارتفاع بیش از پنجاه متر زیبایی این منطقه را دو چندان کرده است. مسیر این آبشار برای عبور، سخت و صخره‌ای است و حتما باید با راهنمای محلی و آشنا به مسیر و در قالب تور کوهنوردی و یا طبیعت گردی لرستان راهی بازدید از مهراب کوه شد.

این کوه در کنار تمام زیبایی‌های طبیعی و منحصر به فرد، دارای حیات وحش غنی و گونه‌های جانوری چون گرگ، کفتار، پلنگ، بز کوهی، گراز، خرس، گربه وحشی و پرندگانی همچون عقاب، بلبل، جغد، باز، کبک، بلدرچین، کبوتر وحشی در آن است.

بهترین زمان سفر

بهترین زمان برای سفر به این منطقه در ماه‌های اسفند، فروردین، اردیبهشت، مهر، آبان و آذر است. دوستان گردشگری که قصد سفر به این منطقه را دارند باید نکاتی را مورد توجه قرار دهند. این‌ که سفر به این کوه‌ها بدون لیدر محلی و کمک گرفتن از بومیان منطقه امکان‌پذیر نیست و ممکن است سبب گم شدن افرادی شود که برای کشف اسرار مهراب کوه به این منطقه سفر می‌کنند.

دسترسی

برای رفتن به مهراب کوه باید به ۵۴ کیلومتری شهر نورآباد مرکز شهرستان دلفان بروید و بعد از گذر از روستای‌های جواد آباد و اناره، از روستای گردکانه که در جنوب غربی شهر نورآباد واقع شده است، خودتان را به مهراب کوه برسانید.

بیشتر بدانید: برای آشنایی بیشتر با مطالب گردشگری “لرستان؛ سرزمین آبشارها” را مطالعه کنید.

شهر آبی جوداپور ، رویایی‌ترین شهر دنیا

در این مقاله شما را با شهر آبی جوداپور هندوستان ، آبی‌ترین شهر دنیا آشنا خواهیم کرد. با بخش گردشگری مجله دلتا همراه باشید.

باور شماره یک

داستان‌ها و نقل قول‌های زیادی مبنی بر این که چرا تمام خانه‌ها و دیوار‌های شهر آبی رنگ هستند، وجود دارد؛ اما همه آنها حدس و گمانند. اما به تازگی به گفته ساکنین شهر جوداپور به یک خبرگزاری معتبر مطرح شده است که: رنگ آبی، هوای داخل خانه‌ها را در برابر گرمای طاقت فرسای تابستان  خنک نگه می‌دارد. لرد شیوا یک خدای مقدس در هند است، که به رنگ آبی شهرت دارد. در طول تاریخ بسیاری از پیروان  شیوا در جوداپور زندگی می‌کردند، که معتقد بودند رنگ آبی مقدس است. اکثر مردم اعتقاد دارند استدلال رنگ آبی شهر این موضوع است.

باور شماره دو

عده‌ای بر این باورند که به دلیل قرار گرفتن جوداپور در یک دشت باز و در منطقه گرمسیری، یکی از راه‌های مقابله با گرمای حاصل از تابش آفتاب، رنگ آمیزی شهر به رنگ آبی بوده است. از این رو مردم این شهر برای مقابله با گرما این کار را کرده‌اند.

باور شماره سه

برخی دیگر دلیل این کار را ایجاد نوعی تمایز طبقاتی می‌دانند. مردم شهر آبی «براهمیا» هستند. به کسانی که «برهما»یی هستند، براهمیا گفته می‌شود. از دیرباز براهمیاها جایگاه و ارج ویژه‌ای داشته و به نوعی «اشراف زاده» محسوب می‌شده‌اند. از این رو این مردم برای ایجاد تمایز بین خود و دیگر مردم شهر، دیوارهای خانه‌ها و کوی و برزن خود را به رنگ آبی درآورده‌اند. البته این هم تنها یک فرضیه است.

زیبایی‌های خاص شهر آبی

رنگ آبی از ترکیب آهک و سولفات مس ساخته می‌شود. سنگ آهک یکی از مصالح ساختمانی در جوداپور است که در ساخت بسیاری از خانه‌ها و کاخ‌ها استفاده شده. در طول تاریخ بسیاری از گیاهان انجیو در نزدیکی جوداپور وجود داشته و با ترکیبات این گیاه می‌توان رنگ آبی تولید کرد.

چیزی که بیش از همه چیز در این شهر جلب توجه می‌کند، حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی توسط مردم بومی شهرآبی است. این مساله نه تنها در حفظ ظاهر شهر، بلکه در ظاهر افراد هم دیده می‌شود. لباس‌های سنتی زیبایی که اهالی جوداپور به تن می‌کنند، در کنار رنگ آبی شهر، کنتراستی چشم نواز ایجاد می‌کند. در واقع می‌توان گفت که زیبایی شهر آبی با مردم آن مفهوم پیدا کرده است.

بیشتر بدانید: برای آشنایی بیشتر با مطالب گردشگری “۶ جاذبه پربازدید و ارزان هند” را مطالعه کنید.

برکه یا آب انبار

برکه کل گراش یکی از بزرگ‌‌ترین آب‌ انبارهای ایران است که قدمت آن به حدود ۳۰۰ سال پیش و زمان قاجار بر می‌گردد. سقف این آب انبار در زمین ‌لرزه سال ۱۳۳۱ منطقه لارستان به طور کامل فروریخته است. این بنا برای مصارف کشاورزی و آب آشامیدنی مردم ساخته شده بود و هنوز هم کاربرد دارد. برکه کل گراش با شماره ثبت ۳۲۹۲ در تاریخ ۱۳۷۹/۱۲/۲۵ از سوی میراث فرهنگی کشور در شمار آثار ملی به ثبت رسیده ‌است. با بخش گردشگری مجله دلتا همراه باشید.

آب ‌انبار برکه کل، یکی از عجیب‌‌ترین، باشکوه‌ترین و از بزرگ‌ترین آب‌ انبارهای ساخته شده در ایران است. متاسفانه هیچ نشانی از کتیبه یا نوشته‌‌ای بر ساختمان این بنای عجیب وجود ندارد و اگر در گذشته وجود داشته اکنون به طور کامل نابود شده است. این آب‌انبار به همت حاج اسدالله فرزند کربلائی علیرضا گراشی و برادر فتحعلی خان معروف به بیگلر بیگی  سبعه لارستان ساخته و وقف شده است. قطر داخلی برکه ۲۹ متر و ارتفاع آن ۲۱ متر است، براساس اظهارات اهالی تا ۱۲ قد عمق داشته است (هر قد ۱۷۵ سانتی متر).

گنبد این آب انبار طبق روایات شفاهی گذشتگان، بلافاصله بعد از اتمام ساخت، بخاطر بارش باران فرو ریخت که بقایای ان قابل مشاهده است، با این وجود این آب انبار در نوع خود از نظر ساخت و طرز پوشش دادن سقف به قطر ۱۹ متر، که با مصالح سنتی انجام گرفته یک شاهکار مهندسی و معماری به شمار می‌آید.

این برکه، دارای شش ورودی برای وارد شدن آب باران به داخل آب انبار بوده و هر شش ورودی نیز جهت برداشت آب مورد استفاده قرار می‌گرفته و ورودی‌ها همه طاق تیزه‌دار دارند ولی از نظر ابعاد با هم متفاوت اند. محل‌های ورود آب کوچک‌تر است و از کف سایر ورودی‌ها پایین‌تر قرار دارد و در مصالح آن از سنگ تراش استفاده شده و در یکی از درگاه‌ها روی بدنه داخلی، پلکان سنگی جهت پایین رفتن و دسترسی به کف آب انبار تعبیه شده است.

مخزن آن همانند اکثر آب ‌انبارهای موجود، دایره‌‌ای شکل بوده و مصالح به کار رفته در آن از ساروج است. این نکته قابل توجه است که برای آسان‌تر شدن آب کشی از آن، قطر ته آب ‌انبار، به اندازه حدود یک متر بیشتر از قطر بالای آن تعبیه شده است. دیوار بدنه (شاوره)  روی کف درگاه‌‌های ورودی، دارای قطر ۱.۲ متر و با افزایش ارتفاع و شروع قوس گنبدی به ۲ متر می‌‌رسد. همچنین طاق‌های سردرها و دهنه‌‌های آب‌ انبار که به شکل تیزه‌‌دار هستند، با مصالح سنگ و ملات گچ ساخته شده است و فقط طاق‌‌های مجراهای ورودی و خروجی آن که مانند دیگر طاق‌ها تیزه‌دار اند. سنگ پله‌‌های این‌ آب انبار، در قسمت شمالی بدنه قرار دارد.

بیشتر بدانید: برای آشنایی بیشتر با مطالب گردشگری “نارنجستان قوام، یادگار دوره قاجار در شیراز” را مطالعه کنید.

معبد میناکشی

هند جاذبه‌های گردشگری زیادی در نقاط مختلف خود دارد که اکثر آن‌ها معابد بوده و هر کدام ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارند. در میان معابد هند، معبد میناکشی را می‌توان جزء محبوب‌ترین معابد هند دانست. با بخش گردشگری مجله دلتا همراه باشید.

معبد میناکشی در شهر باستانی مادورای در هند قرار دارد. این معبد که در قلب این شهر ۲۵۰۰ ساله قرار دارد، به خدای میناکشی، نمادی از الهه هندوی پارواتی و همسر خدای شیوا اختصاص دارد. این مکان در عین حال که یکی از جاذبه‌های توریستی هند و بین‌المللی است، یکی از مهم‌ترین زیارتگاه‌های هندو نیز به شمار می‌رود. این معبد مرکز فرهنگی و زندگی مذهبی مردم مادورای است.

معبد میناکشی در اصل در قرن ششم پیش از میلاد ساخته شده است. اما قدمت ساختمان کنونی آن به دوران حکومت نایاکاس (Nayakas)، در قرن‌های ۱۶ تا ۱۸ بر می‌گردد. آثار به جا مانده از دوران حکومت نایاکاس، نشان می‌دهد که این دوره، دوره طلایی مادورای از نظر هنر، معماری و زینت‌کاری بوده است. البته نقوش رنگی در سال‌های اخیر به معبد اضافه شده است.

مجموعه معبد ۱۸ هکتار مساحت دارد و توسط ۱۲ برج دروازه احاطه شده است که بلندترین آن‌ها برج مشهور جنوبی با ۵۵ متر ارتفاع است. هر یک از این برج دروازه‌ها یک ساختمان چند طبقه به شکل یک هرم شیبدار است و با هزاران مجسمه سنگی حیوانات، خدایان، الهه‌ها و شیاطین به رنگ‌های رنگین‌کمان پوشیده شده است. چندین زیارتگاه و حدود ۳۳ هزار مجسمه در سراسر این معبد وجود دارند.

این معبد همیشه به این رنگارنگی نبوده است. ساختمان اصلی احتمالا گرانیت رنگ نشده بوده است. سپس مردم شروع به نقاشی مجسمه‌ها کردند چون می‌خواستند معبد در رویدادها و فستیوال‌های بزرگ رنگارنگ به نظر برسد. خوشبختانه در سال‌های اخیر در مورد نیاز به حفظ زیبایی اصلی معبد آگاهی رسانی زیادی انجام شده و چندین مرمت درجهت بازگرداندن معبد به حالت چند صد سال پیش آن انجام شده است.

این معبد بر اساس بدن انسان ساخته شده، به طور مثال این معبد ۵ ورودی اصلی دارد که نشان دهنده حواس پنج گانه انسان یعنی بویایی ، شنوایی ، بینایی ، چشایی و لامسه است و ۹ ورودی فرعی دارد که نشان دهنده راه‌های ارتباطی داخل بدن انسان با بیرون است که این راه‌های ارتباطی چشم‌ها، سوراخ‌های بینی، سورخ‌های گوش، دهان، شاهرگ و مقعد است. هندوها باور داشتند که هوایی که در ورودی‌ها معبد جاری است، روح آدم بوده و چنانچه هوا جاری نشود، یعنی روح بدن انسان را ترک کرده است. به دلایل نامشخص، مجسمه‌هایی که در نوک معبد وجود دارد، ترسناک و شیطانی به نظر می‌رسند. این معبد یکی از ۳۰ نامزد عجایب هفت‌گانه جدید هم هست.

بیشتر بدانید: برای آشنایی بیشتر با مطالب گردشگری “هند و دیدنی های افسانه‌ای” را مطالعه کنید.

آپارتمان ‌های نقلی و ارزان در سه منطقه پایتخت

فرمول کمکی برای خانه‌دار شدن وام‌دارها

کاهش قیمت اجاره اولین تاثیر طرح مالیات خانه‌های خالی

زیباترین استخر شنا در طبیعت

در این مقاله با زیباترین استخر شنای طبیعی در مجمع‌الجزایر ساموآ آشنا خواهید شد. با بخش گردشگری مجله دلتا همراه باشید.

شگفت انگیزترین و زیباترین استخر طبیعی دنیا

مجمع‌الجزایر ساموآ

ایالات مستقل ساموآی باختری که با نام ساموآ شناخته می‌شود کشوری است واقع در قارهٔ اقیانوسیه، اقیانوس آرام جنوبی، شمال تونگا و شرق ولیس و فوتونا، پایتخت آن آپیا. این جزیره همچون هاوایی در یک نقطه دور افتاده از اقیانوس آرام واقع شده‌است و یک جزیره گردشگری به شمار می‌آید.نام قدیم این منطقه برای نخستین بار توسط یک فرد هلندی در سال ۱۷۲۲ کشف شد و نام قدیم این منطقه ساموآن بوده‌است. نیوزیلند در زمان جنگ جهانی اول و در سال ۱۹۱۴، ساموآ را ضمیمهٔ خود کرد و تا سال ۱۹۶۲ این کشور را اداره می‌کرد. ساموآ در ۱ ژانویهٔ ۱۹۶۲ از نیوزیلند اعلام استقلال کرد. ساموای باختری یکی از کشورهای همسود و بخشی از مجمع الجزایر ساموا است.

این کشور شامل دو جزیرهٔ آتشفشانی -ساوایی و اپولو- و چند جزیرهٔ کوچک‌تر است. پایتخت این کشور شهر آپیا (Apia) با ۵۸، ۸۰۰ نفر جمعیت است. مساحت ساموآ ۲، ۸۳۱کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۸۸٬۵۴۰ نفر است. از شهرهای مهم ساموآ می‌توان به، وایتله ۵۲۰۰ نفر، فاله آسیو ۳۲۰۰ نفر، وایله ۳ هزار نفر و له آئووآ ۲۸۰۰ نفر اشاره کرد. بزرگ‌ترین و مهم‌ترین جزایر کشور ساموآ، آپولو (Upolu) و ساوای (Sava’I) نام دارند. ۹۲ % نژاد ساموآ را ساموآیی، ۷ % را ارونزیایی و ۱ % را را نیز اروپاییان تشکیل می‌دهند، همچنین دین ۷۴ % مردم ساموآ پروتستان و ۲۱ % کاتولیک است. زبانهای رسمی ساموآ، انگلیسی و ساموآیی است.

شاید با مجمع‌الجزایر ساموآ آشنایی نداشته باشید؛ مجموعه جزایر ساموآ در سال ۱۹۶۲ جدایی خود از نیوزلند را اعلام کرده و به نام ایالات مستقل ساموآ نامیده شد. البته آن را به نام ساموآی غربی نیز می‌شناسند. ساموآ از دو جزیره‌ اصلی آتشفشانی به نام‌های آپولو (Upolu) و ساوایی (Savaii) و تعدادی جزیره کوچک‌تر تشکیل شده است.

این استخر هیجان انگیز کجاست؟

محلی که استخر ما در آن واقع شده دهکده لوتوفاگا در ساحل جنوبی جزیره آپولوست. معنای نام این استخر “گودالی بزرگ برای شنا کردن” است و در حقیقت این توصیفی دقیق از این مکان به شمار می‌رود. برای ورود به این استخر طبیعی لازم است که ۳۰ متر پایین بروید؛ این استخر در یک بستر آتشفشانی تشکیل شده و شناگران می بایست برای ورود به آن از یک نردبان استفاده کنند.

ویژگی این استخر

آب این استخر بسیار زلال و شفاف بوده و در عین حال خنک و با طراوت است، همچنین این استخر از عمق چندانی برخوردار نیست. این گودال به اقیانوس راه داشته و از آن تغذیه می‌شود و در نوع خود تجربه‌ای کاملاً متفاوت را در اختیار شناگران قرار می‌دهد. صنعت توریسم این روزها در ناحیه ساموآ رو به رشد است؛ چرا که آب و هوای مناسب، سواحل ماسه‌ای سفید و طبیعت بکر و زیبای منطقه به اضافه‌ فرهنگ بومی غنی دست به دست هم داده و این جزایر واقع در اقیانوس آرام جنوبی را به شدت در نزد گردشگران محبوب نموده است.

گودال تو سوآ توسط باغ‌های زیبا و یک ساحل ماسه‌ای جذاب احاطه شده است. بهترین زمان برای بازدید از جزایر ساموآ از ماه می ‌تا نوامبر است (تقریباً خرداد تا آبان)؛ چرا که در این زمان وضعیت اقلیمی مناسبی بر ناحیه حکم‌فرماست. به علاوه جشنواره‌های متعددی برگزار شده که خود اسباب تفریح و سرگرمی را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کنند. برای رفتن به این جزایر نیز ابتدا باید سری به نیوزلند زده و از آنجا به مقصد شهر آپیا مرکز ساموآ سوار هواپیما شد. گردشگران می‌توانند نهایت لذت را از شنا کردن در این گودال ببرند. البته همانطور که گفتیم بخشی از درآمد این جزایر از منابع گردشگری تأمین می‌شود؛ برای این استخر هم ورودیه‌ای به مبلغ ۱۵ دلار تعیین شده و در مقابل محیطی امن و راحت برای مهمانان مهیا شده است.

بیشتر بدانید: برای آشنایی بیشتر با مطالب گردشگری “استخرگاه رودبار ، زیبایی بی مثال” را مطالعه کنید.